Böle bir yazı daha önce hiç yazmadım aslında uzun zamandır bir şeyler yazmadım, ilk günden beri ara ara profiline takılır kalırdım, her köşesinden ayrı bir şey fırlayabiliyor, kenara kıyıya gülücükler sıkışmış bazılarına denk geliyorum. Sanki bir karnaval alanı, bir eğlence gırla gidiyor her an her dakika, kapıda duruyorum aslında girişte ücretli değil sanırım içerde bana bir şeyde yapmazlar yada kapıdan geri çevrilirim korkusu mu güdüyorum bilemedim açıkcası. yoksa cool erkeğimi oynuyorum. İlla biri davet edecek beni, hep seyirci olmak bana göre değil aslında ama herkesin girdiği kapıdan girmekte içime sinmiyor. İçimde bir asilik mi ne var, duvardan mı atlasam acaba?
Ya biri görürde sen kimsin derse?
Verebileceğim bir cevap yok sanırım. Bir dayanağım yok ben bu hanımın buradan arkadaşıyım diyemem, yalancı çıkarım değil mi?
Gerçekten yalancı çıkarır mısın beni?
Yada son kontenjanda benden önce dolmuş diye mi endişeleniyorum bilemedim şimdi :s
Bir sürü insan herkes bir yerlerden bir şeyler yazıyor, bir şeyler istiyor. Kimi biraz zaman, kimisi biraz ilgi yâda başka bir şeyler. Gerçi herkese ve hepsine yetebiliyor musun? Çok merak ediyorum, ama sanırım yetiyorsun, ara sıra sitem edenler olsa da fazla sürmüyor dayanamıyorlar… Demek bir şeyler alıyorlar ki sürekli bir sevgi bir mutluluk serpiyorlar, sanki envai çeşit çiçek yaprakları dökülüyor basından aşağı…
Yoksa ben mi çok güzel bakıyorum?
Kafam çok çabuk karışır, kelimeler uçup gitmesin diye çok dua ediyorum şu an, profiline bakıyorum, birde Teoman dinliyorum sürekli çok iyi geliyor… Bu güne kadar konuştuğumuz muhabbetin sayısı iki elimdeki parmaklarımdan az ama aklımı çok meşgul etti bunlar.. Ve en kötüsü de öylece arkadaşlarımın arasında yer almana rağmen hakkında nerdeyse hiçbir şey bilmeyişim. Süs olsun diye, arkadaş sayım çok olsun diye halden hale girenlerden değilim… Bir çok şeyi içimde yaşar içimde hallederim, susmalarım meşhurdur lakin bu sefer susmayacağım…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder